اگرچه همه حواس‌ها متوجه ریاست جمهوری است (که انشاالله با پیروزی قاطع جبهه انقلاب همراه شود) اما چالش مهمی برای حفظ صورتبندی اصلاح‌طلب-اصولگرا در انتخابات شوراها در جریان است.
اصولگراها بیش از همه، از کمرنگ شدن اصلاح‌طلب‌ها در وحشت‌اند و تمام تلاششان را می‌کنند که دوقلوی سیاسی‌شان را در فضای رقابتی حفظ کنند چون اگر اصلاح‌طلبان کمرنگ شوند، و رقابت در شوراها به داخل جبهه انقلاب کشیده شود معلوم است بدنه رأیی که از لولو نترسد، به جای اصولگراها به انقلابی‌ها رأی خواهد داد.
مدل سیاسی ایده‌آل برای اصولگراها و امنیتی‌های پشتیبان آنها در انتخابات شورای شهر در 4 محور خلاصه می شود:
مشارکت حداقلی + لولوی اصلاح‌طلبان + حذف حزب‌اللهی‌ها + برکشیدن حزب‌اللابی‌ها.
تفاوت حزب‌اللهی‌ها و حزب‌اللابی‌ها در چیست؟ حزب‌اللهی‌ها به مبنای تئوریک ولایت فقیه؛ یعنی “جایگاه‌های حقوقی مختص صلاحیت‌ها و اصلحیت‌های حقیقی است” معتقدند و حزب‌اللابی‌ها تلاش می‌کنند با نفی صلاحیت حقیقی، همه چیز را به زدوبند لابی‌های قدرت و ثروت؛ و صلاحیت اعتباری (مبتنی برمعامله)، ارجاع کنند.
هر کس وارد عرصه سیاست و قدرت می‌شود بر اساس منشور اصولگرایان در سال‌های اخیر، باید بداند واجد هر صلاحیتی هم که باشد تا در لیست قرار نگیرد و پشتیبانی نگاه‌های امنیتی و تاکتیسین‌ها را نداشته باشد، رأی نخواهد آورد.
هدف چیست؟ سلب پیشاپیش اعتماد به نفس از منتخبان و القای اینکه آنها (حتی اگر صلاحیتی هم داشته باشند) بدون اتاق‌های پشت پرده؛ هیچ نیستند ولی اگر بی‌مایه و حتی فاسد هم باشند با قرار گرفتن در لیست، پیروزی‌شان حتمی است چون اصولگرایان با همه دستگاه‌های تبلیغاتی و تشکیلاتی‌شان، پیشاپیش بدنه رأی انقلابی را با ترساندن از اصلاح‌طلب‌ها به رأی کور به لیست‌های ناشناخته مجاب کرده‌اند.
ناگفته پیداست کسانی که با چنین سازوکار فاسدی به شورا راه پیدا کنند؛ مهم‌ترین کارویژهشان چشم دوختن به دهان پدرخواندهها و لیستبندها خواهد بود و نه نگرانی برای مصالح و منافع واقعی مردم.
نگاهی به انتخابات شوراها در تهران و مشهد و تبریز و… نشان می‌دهد تلاش گستردهای برای جلوگیری از برآمدن نسل تازهای از آرمانخواهان در جریان است و محافظهکاران دارند تلاش می‌کنند کالبد فرسوده و پوسیده خود را با جراحی پلاستیک؛ و جواننمایی؛ زنده نگه دارند.
امیرالمومنین در حدیث “یستدل علی ادبار الدول باربع….”
یکی از ارکان چهارگانه براندازی را “تاخیر الافاضل” ذکر میکند.
مکانیسم “تاخیر الافاضل” که اصولگرایانِ برانداز در شهرها و استان های مختلف به فرمول آن دست یافته و با تاکتیک “النصر باالرعب” عملیاتی‌اش کرده‌اند پیچیده‌ترین پروژه براندازی است که تا کنون علیه جمهوری اسلامی به کار گرفته شده است.
اراذلِ اصولگرایی در تعقیب اهداف قدرت‌پرستانه خود حتی از این که حاج خلیل موحد را هم به اتهام ضد ولایت فقیه رد صلاحیت کنند ابایی ندارند.
*****
رقیه فاضل، حسین کمیلی، ابوالقاسم وزیری، حمیدرضا محروقی، محمد جعفرینژاد در مشهد؛ و روح‌الله رشیدی در تبریز از جمله هزارها نیروی مخلص متخصص مجرب مردمی آرمانخواه و تحول‌سازی هستند که سازوکارهای فاسد و مفسد اصولگرایی برای طرد و حذفشان دندان تیز کرده‌اند.
ارائه فهرست‌های انتخاباتی مختلف از سوی جریان‌های گوناگون کاری ست مبارک اما تروریسم سیاسی اصولگرایان با کوبیدن بر طبل انحصار تاکنون انقلاب را ازبهره‌گیری از بسیاری فرزندان خود محروم کرده است؛ در انتخابات پیش‌روی شوراها، صیانت از سرمایه انسانی انقلاب اسلامی و حفاظت از داشته‌های شوق‌انگیز و الهام‌بخش جمهوری اسلامی در برابر اصولگرایانِ برانداز؛ وظیفه قطعی نیروهای انقلاب است.