امیرحسین فردی در فتنه ۸۸ یکی از پرچم‌هایی بود که نشان می‌داد هنر انقلاب اسلامی راهش را در فضای مه‌آلود گم نکرده و با بصیرتی که داشت، راه را به نوآمدگان و جوانان این عرصه نشان داد.
وحید جلیلی اظهار داشت: مرحوم «امیرحسین فردی» از قدیمی‌ترین نیروهای فرهنگی انقلاب بود و جزو افرادی محسوب می‌شود که فعالیت‌های فرهنگی را از پیش از انقلاب در مسجد جوادالائمه آغاز کرده بود و کارهایی که انجام می‌داد در خدمت تفکر دینی و انقلابی بود.
وی افزود: بسیاری از هنرمندان انقلاب اسلامی هم به نوعی برآمده از پاتوقی بودند که امیرحسین فردی شمع جمع آن بود؛ از حبیب غنی‌پور گرفته که در همان سال‌های جنگ به شهادت رسید تا برخی از فیلمسازان و داستان‌نویسان مشهور انقلاب، برآمده از محفلی بودند که آقای فردی محورش بود.
سردبیر مجله «راه» بیان داشت: در میان چهره‌های مطرح معاصر فردی، افرادی بودند که داعیه انقلاب اسلامی داشتند، اما شخصیت‌شان ظرفیت این مفاهیم را نداشت؛ درصورتی که «فردی»، شخصیت فردی و روحی‌اش را در خدمت مبانی فکری انقلاب اسلامی قرار داده بود و به لحاظ اخلاقی و شخصی در تراز بالا بود که این ویژگی مهم زندگی امیرحسین فردی محسوب می‌شد.
جلیلی یادآور شد: بسیاری افراد بودند که از رویکردهای اندیشه‌ای و یکسری مبانی فکری برخوردار بودند اما در نیمه راه کم آوردند چرا که به لحاظ اخلاقی و شخصیتی خود را هماهنگ با آن مبانی تربیت نکرده بودند. اما امیرحسین فردی انسان بسیار متخلقی بود و همین خصویتش باعث می‌شد آن جایگاه معلمی و علمداری را در بیش از سه دهه در فرهنگ و هنر انقلاب اسلامی حفظ کند.
داور جشنواره مردمی فیلم عمار افزود: نگاه نافذ و شخصیت معتدلی که او داشت، موجب شد همواره در خط مستقیم انقلاب باقی بماند؛ علی‌رغم اینکه بسیاری ریزش کردند اما فردی از رویش‌هایی بود که تا آخر پای اعتقاداتش ایستاد و با منحرفین چالش می‌کرد.
جلیلی بااشاره به دغدغه‌های مرحوم فردی در دفاع از مبانی انقلاب اسلامی گفت: در فتنه ۸۸ دیدیم که فردی مردانه ایستاد و پاسخ برخی از هتاکان به انقلاب را بسیار منطقی و مستدل داد.
وی خاطرنشان کرد: در فتنه ۸۸ او یکی از پرچم‌هایی بود که نشان می‌داد هنر انقلاب اسلامی راهش را در فضای مه‌آلود گم نکرده و با بصیرتی که داشت، راه را به نوآمدگان و جوانان این عرصه نشان داد.